مباهله

ناگهان صومعه لرزید از آن دقّ‌ الباب
اهل آبادی تثلیث پریدند از خواب

سیدحمیدرضا برقعی

تحیّر

مثنوی

شعر از مه و مهرِ شب‌شکن باید گفت
از فاطمه و ابالحسن باید گفت

احد ده‌بزرگی

رباعی

دختر اِنّا فَتَحنا

انتقامش را گرفت این‌گونه با اعجازِ آه
آهِ او شد خطبۀ او، روز دشمن شد سیاه

قصۀ کرب‌وبلا را دختری تغییر داد
کاخ‌ها ویرانه شد، ویرانه‌اش شد بارگاه

چادرش دست نوازش بر سر صحرا کشید
سبز شد خارِ مغیلان و فدک شد هر گیاه

دختر این قوم تکلیف حجابش روشن است
چادرِ او تار و پودی دارد از خورشید و ماه

دختر اِنّا فَتَحنا اشک می‌ریزد ولی
گریه‌های او ندارد رنگ زاری هیچ‌گاه

بر سرش می‌ریخت خاک از بام‌ها، می‌سوختند
دخترانِ زنده در گور عرب از این گناه

بین طوفان، غنچه و گل سر در آغوش هم‌اند
او به زینب یا که زینب می‌بَرَد بر او پناه

تا شود زهرا، فقط یک کارِ باقی مانده داشت
شانه زد بر آن پریشانِ تنور و قتلگاه

چون زبانش بند می‌آمد خجالت می‌کشید
با سرِ بابا سخن می‌گفت، اما با نگاه

آه بابا! پا به پایت سوختم، خوردم زمین
رنگ گیسویم دلیل و زخم پهلویم گواه

ماند داغِ نالۀ من بر دل دشمن، فقط
خیزران وقتی که خوردی زیر لب می‌گفتم آه

جنگ پایان یافت بعد از تو چهل منزل ولی
عمه می‌جنگید با دستان بسته، بی‌سلاح

اربعین من نیستم از او سراغم را نگیر
این امانت دار را شرمنده‌تر از این مخواه

بعد از این هرجا که رفتی با تو می‌آیم پدر
پای من زخمی‌ست اما روبه‌راهم روبه‌راه...

سیدحمیدرضا برقعی

انتقامش را گرفت این‌گونه با اعجازِ آه
آهِ او شد خطبۀ او، روز دشمن شد سیاه

سیدحمیدرضا برقعی

لبریزم از واژه اما بسته‌ست گویا زبانم
حرفی ندارم بگویم، شعری ندارم بخوانم

زهرا جودکی

یک عمر زنده باش ولیکن شهید باش
هر دم پی حماسه و عزمی جدید باش

افشین علا

بین غم آسمان و حسرت صحرا
ماه دمیده‌ست و رود غرق تماشا

مرتضی حیدری‌آل‌کثیر

نوحه‌سُرای حریم قدس تو هستی
مویه‌کنان‌اند انبیا و ملائک

حسن صنوبری

دلت گرفته اگر، یادی از محرم کن
دو قطره اشک بریز و دو دیده خرم کن

زهرا بشری‌موحد

تشنه‌ام این رمضان تشنه‌تر از هر رمضانی
شب قدر آمده تا قدر دل خویش بدانی

علیرضا قزوه

ای حرمت قبلۀ حاجات ما
یاد تو تسبیح و مناجات ما

سیدمحمدعلی ریاضی‌یزدی

گفت: ای گروه! هر که ندارد هوای ما
سر گیرد و برون رود از کربلای ما...

نیّر تبریزی

سرت اگر چه در آن روز رفت بر سرِ نی
نخورد دشمنت اما جُوِی ز گندم ری

سعید بیابانکی

مالک رسیده است به آن خیمۀ سیاه
تنها سه چار گام...نه... این گام آخر است!

محمدمهدی سیار

رد می‌کنی شاید پس از زنگ دبستان
طفل کلاس اولی را از خیابان

اعظم سعادتمند

پایگاه اشعار مناسب اجرا در هیأت

به‌جز رحمت پیمبر از دری دیگر نمی‌آمد
ولو نجرانیان را تا ابد باور نمی‌آمد

سیدابوالفضل مبارز

غزل

ناگهان صومعه لرزید از آن دقّ‌ الباب
اهل آبادی تثلیث پریدند از خواب

سیدحمیدرضا برقعی

تحیّر

مثنوی

شعر از مه و مهرِ شب‌شکن باید گفت
از فاطمه و ابالحسن باید گفت

احد ده‌بزرگی

رباعی

دختر اِنّا فَتَحنا

انتقامش را گرفت این‌گونه با اعجازِ آه
آهِ او شد خطبۀ او، روز دشمن شد سیاه

سیدحمیدرضا برقعی

لبریزم از واژه اما بسته‌ست گویا زبانم
حرفی ندارم بگویم، شعری ندارم بخوانم

زهرا جودکی

یک عمر زنده باش ولیکن شهید باش
هر دم پی حماسه و عزمی جدید باش

افشین علا

بین غم آسمان و حسرت صحرا
ماه دمیده‌ست و رود غرق تماشا

مرتضی حیدری‌آل‌کثیر

نوحه‌سُرای حریم قدس تو هستی
مویه‌کنان‌اند انبیا و ملائک

حسن صنوبری

دلت گرفته اگر، یادی از محرم کن
دو قطره اشک بریز و دو دیده خرم کن

زهرا بشری‌موحد

تشنه‌ام این رمضان تشنه‌تر از هر رمضانی
شب قدر آمده تا قدر دل خویش بدانی

علیرضا قزوه

ای حرمت قبلۀ حاجات ما
یاد تو تسبیح و مناجات ما

سیدمحمدعلی ریاضی‌یزدی

گفت: ای گروه! هر که ندارد هوای ما
سر گیرد و برون رود از کربلای ما...

نیّر تبریزی

سرت اگر چه در آن روز رفت بر سرِ نی
نخورد دشمنت اما جُوِی ز گندم ری

سعید بیابانکی

مالک رسیده است به آن خیمۀ سیاه
تنها سه چار گام...نه... این گام آخر است!

محمدمهدی سیار

رد می‌کنی شاید پس از زنگ دبستان
طفل کلاس اولی را از خیابان

اعظم سعادتمند

مباهله

انتقامش را گرفت این‌گونه با اعجازِ آه آهِ او شد خطبۀ او، روز دشمن شد سیاه

لبریزم از واژه اما بسته‌ست گویا زبانم حرفی ندارم بگویم، شعری ندارم بخوانم

یک عمر زنده باش ولیکن شهید باش هر دم پی حماسه و عزمی جدید باش

بین غم آسمان و حسرت صحرا ماه دمیده‌ست و رود غرق تماشا

نوحه‌سُرای حریم قدس تو هستی مویه‌کنان‌اند انبیا و ملائک

دلت گرفته اگر، یادی از محرم کن دو قطره اشک بریز و دو دیده خرم کن

تشنه‌ام این رمضان تشنه‌تر از هر رمضانی شب قدر آمده تا قدر دل خویش بدانی

ای حرمت قبلۀ حاجات ما یاد تو تسبیح و مناجات ما

گفت: ای گروه! هر که ندارد هوای ما سر گیرد و برون رود از کربلای ما...

سرت اگر چه در آن روز رفت بر سرِ نی نخورد دشمنت اما جُوِی ز گندم ری

مالک رسیده است به آن خیمۀ سیاه تنها سه چار گام...نه... این گام آخر است!

رد می‌کنی شاید پس از زنگ دبستان طفل کلاس اولی را از خیابان

انتقامش را گرفت این‌گونه با اعجازِ آه
آهِ او شد خطبۀ او، روز دشمن شد سیاه

لبریزم از واژه اما بسته‌ست گویا زبانم
حرفی ندارم بگویم، شعری ندارم بخوانم

یک عمر زنده باش ولیکن شهید باش
هر دم پی حماسه و عزمی جدید باش

بین غم آسمان و حسرت صحرا
ماه دمیده‌ست و رود غرق تماشا

نوحه‌سُرای حریم قدس تو هستی
مویه‌کنان‌اند انبیا و ملائک

دلت گرفته اگر، یادی از محرم کن
دو قطره اشک بریز و دو دیده خرم کن

تشنه‌ام این رمضان تشنه‌تر از هر رمضانی
شب قدر آمده تا قدر دل خویش بدانی

ای حرمت قبلۀ حاجات ما
یاد تو تسبیح و مناجات ما

گفت: ای گروه! هر که ندارد هوای ما
سر گیرد و برون رود از کربلای ما...

سرت اگر چه در آن روز رفت بر سرِ نی
نخورد دشمنت اما جُوِی ز گندم ری

مالک رسیده است به آن خیمۀ سیاه
تنها سه چار گام...نه... این گام آخر است!

رد می‌کنی شاید پس از زنگ دبستان
طفل کلاس اولی را از خیابان