هم‌نوا بود با چکاچک من
غرّش آسمان و هوهوی باد
آه کوفه چقدر تاریک است
ماه دیگر کنار چاه نرفت
ای وجود تو اصل هر موجود
هستی و بوده‌ای و خواهی بود
ای ز فرط ظهور ناپیدا
ای خدا! ای خدای بی‌همتا!
هر کسی را به سر هوایی هست
رو به سویی و دل به جایی هست
ای جهان دیده بود خویش از تو
هیچ بودی نبوده پیش از تو
نوربخش يقين و تلقين اوست
هم جهان‌بان و هم جهان‌بين اوست
حاجیان آمدند با تعظیم
شاکر از رحمت خدای رحیم
دیر شد دیر و شب رسید به سر
یارب! امشب نکوفت حلقه به در
آه ای شهر دوست‌داشتنی
کوچه پس کوچه‌های عطرآگین
دل من! در هوای مولا باش
یار بی‌ادعای مولا باش
وقت پرواز آسمان شده بود
گوئیا آخر جهان شده بود
