چقدر این روزهای سرد سخت است
و پیدا کردن همدرد سخت است
بهار و باغ و باران با تو هستند
شکوه و شوق و ایمان با تو هستند
بشوی این گرد از آیینۀ خویش
به رغم عادت دیرینۀ خویش
بیا ای دل از اینجا پر بگیریم
ره کاشانۀ دیگر بگیریم
مرا از حلقۀ غم‌ها رها کن
مرا از بند ماتم‌ها رها کن
به صحرا بنگرم، صحرا تو بینم
به دریا بنگرم، دریا تو بینم
دلا غافل ز سبحانی، چه حاصل؟
مطیع نفس و شیطانی، چه حاصل؟
خدایا! داد از این دل، داد از این دل
که یک‌دم مو نگشتُم شاد از این دل
مرا سوزاند آخر، سوز آهی
که برمی‌خواست از هُرم گناهی
چه سنگین است درد و ماتم تو
مگر این اشک باشد مرهم تو
فرو می‌خورد بغض در گلو را
عقب می‌زد پَرِ هر چه پتو را
به غیر از یک دل پرپر ندارند
به جز یک مشت خاکستر ندارند
دلم تنهاست، ماتم دارم امشب
دلی سرشار از غم دارم امشب
دگر اين دل سر ماندن ندارد
هوای در قفس خواندن ندارد
مرا بنویس باران، تا ببارم
یکی از داغداران... تا ببارم
تن فرزند بهر مادر آمد
اگر او رفت با پا، با سر آمد
گل اشکم شبی وا می‌شد ای کاش
همه دردم مداوا می‌شد ای کاش
طلوع ناگهان‌ها، زیر آوار
غروب قهرمان‌ها، زیر آوار
نه پاره پاره پاره پیکرت را
نه حتّی مشتی از خاکسترت را
