آدم در این کرانه دلش جای دیگریست
این خاک، کربلای معلای دیگریست
مادر موسی، چو موسی را به نیل
در فکند، از گفتۀ ربَّ جلیل
از ابتدای کار جهان تا به انتها
دیباچهای نبود و نباشد بِه از دعا
این پرچمی که در همه عالم سرآمد است
از انقلاب کاوۀ آهنگر آمدهست
مرا مبین که چنین آب رفته لبخندم
هنوز غرقهٔ امواج سرد اروندم