غزل | شعر هیأت

کارش میان معرکه بالا گرفته بود
‏شمشیر را به شیوهٔ مولا گرفته بود

محمد ارجمند

مرثیه با شکوه

غزل

سلامِ ایزد منان، سلامِ جبرائیل
سلامِ شاه شهیدان به مسلم بن عقیل

سیدمحمدعلی ریاضی‌یزدی

دیوان ریاضی یزدی

غزل

شيعيان! ديگر هواى نينوا دارد حسين
روى دل با كاروان كربلا دارد حسين‏

سیدمحمدحسین شهریار

خون تو پایان نداشت

غزل

دگر چه باغ و درختی بهار اگر برود
چه بهره از دل دیوانه یار اگر برود

علی‌محمد مؤدب

مرثیه با شکوه

غزل

نگاه کودکی‌ات دیده بود قافله را
تمام دلهره‌ها را، تمام فاصله را

سیدحمیدرضا برقعی

طوفان واژه‌ها

غزل

وضو گرفته‌ام از بهت ماجرا بنویسم
قلم به خون زده‌ام تا كه از منا بنویسم

حامد عسکری

منا منهای بسیاران

غزل

ماه هر شب تا سحر محو تماشای علی‌ست
تازه در این خانه زهرا ماه شب‌های علی‌ست

عباس شاه‌زیدی

غزل

در کوچه بود جسم امام جوان، جواد؟
یا بام، شاخه بود و گُلش بر زمین فتاد

علی انسانی

گلاب و گل

غزل

آن روز کاظمین چو بازار شام شد
دنیا برای بار نهم بی‌امام شد

عباس احمدی

جمله‌های معترضه

غزل

لطف تو بی‌واسطه، دریای جودت بی‌کران
عالمی از فهم ابعاد وجودت ناتوان

محمدجواد الهی‌پور

غزل

همه گویند مجنونم همه گویند «دیوانَه‌م»
دلیل عاقلانه بودنش را من نمی‌دانم

رضا خورشیدی‌فرد

غزل

هرچند حال و روز زمین و زمان بَد است
یک قطعه از بهشت در آغوش مشهد است

رضا عابدین‌زاده

کوچه‌های اجابت

غزل