با ظلم بجنگ، حرف مظلوم این است
راهی که حسین کرده معلوم این است
همسنگر دردهای مردم بودی
چون سایه در آفتابشان گم بودی
موسایی و صد جلوه به هر طور کنی
هر جا گذری، حکایت از نور کنی
از کوی تو ای قبلۀ عالم! نرویم
با دست تهی و دل پُر غم نرویم
خود را به خدا همیشه دلگرم کنیم
یعنی دلِ سنگ خویش را نرم کنیم
فرمود که صادقانه در هر نَفَسی
باید به حساب کارهایت برسی
تا عقل چراغ راهِ هر انسان است
اندیشهوری نشانۀ ایمان است
آیینۀ عشق با تو دمساز شود
یعنی که دری به روی تو باز شود
هر کس نتواند که به ما سر بزند
در غربت آسمان ما پر بزند