معراج تکلم است امشب، صلوات
ذکر لب مردم است امشب: صلوات
باید صلوات‌ها جلی ختم شود
همواره به ذکر عملی ختم شود
بی نور خدا جهان منّور نشود
بی عطر محمّدی معطّر نشود
یاد تو گرفته قلب‌ها را در بر
ماییم و درود بر تو ای پیغمبر
با دیدن تو به اشتباه افتادند
آن‌ها که سوی فرات راه افتادند
رویش را قرص ماه باید بکشد
چشمانش را سیاه باید بکشد
هان این نفس شمرده را قطع کنید
آری سر دل‌سپرده را قطع کنید
آن تشنه‌لبی که منصب سقّا داشت
وقتی به حریم علقمه پای گذاشت
روزی که عطش به جان گل‌ها افتاد
از جوش و خروش خویش، دریا افتاد
ای سرو که با تو باغ‌ها بالیدند
معصوم به معصوم تو را تا دیدند
ای در دلِ تو زلال ایمان جاری
ای زخمِ زمانه بر وجودت کاری
ای ساقی سرمست ز پا افتاده
دنبال لبت آب بقا افتاده
ای کعبه به داغ ماتمت نیلی‌پوش!
وز تشنگی‌ات فرات در جوش و خروش
ای بحر! ببین خشکی آن لب‌ها را
ای آب! در آتش منشان سقا را
او غربت آفتاب را حس می‌کرد
در حادثه، التهاب را حس می‌کرد
رفتی تو و داد از دل دنیا برخاست
از پای نشست هرکه از جا برخاست
ای تشنه به سرچشمۀ احساس بیا
با دامنی از شقایق و یاس بیا
آب از دست تو آبرو پیدا کرد
مهتاب، دلِ بهانه‌جو پیدا کرد
در بند اسارت تو می‌آید آب
دارد به عمارت تو می‌آید آب
امشب که به نام عشق، آغاز شده‌ست
دنیا پر از آوازۀ اعجاز شده‌ست
دانش‌طلبی که نور ایمان دارد
جویای فضیلت است تا جان دارد
