بیان وصف تو در واژهها نمیگنجد
چرا که خواهر صبری و دختر نوری
دیشب میان پنجرهها صحبت تو بود
حرف از دل غریب من و غیبت تو بود
چشمم به هیچ پنجره رغبت نمیکند
جز با ضریح پاک تو صحبت نمیکند
و کاش مرد غزلخوان شهر برگردد
به زیر بارش باران شهر برگردد
این جاده که بیعبور باقی مانده
راهیست که سمت نور باقی مانده
یک دفتر خون، شهادتین آوردند
از خندق و خیبر و حنین آوردند
از هالۀ انتظار، خواهد آمد
بر خورشیدی سوار خواهد آمد
این چندمین نامهست بابا مینویسم؟
هر چند یادت نیست امّا مینویسم
هرچند نفس نمانده تا برگردیم
با این دل منتظر، کجا برگردیم؟
اینان که به شوق تو بهراه افتادند
دلسوختگان صحن گوهرشادند