غم کهنۀ در گلویم حسین است
دم و بازدم، های و هویم حسین است
بر آستان درِ او، کسی که راهش هست
قبول و منزلت آفتاب و ماهش هست
سرم خزینۀ خوف است و دل سفینۀ بیم
ز کردۀ خود و اندیشۀ عذاب الیم
راه گم کردم، چه باشد گر بهراه آری مرا؟
رحمتی بر من کنی و در پناه آری مرا؟
یارب به حق منزلت و جاه مصطفی
آن اشرف خلائق و خاتم به انبیا
نه لاله بوی خوش مستی از سبوی تو دارد،
هزار کاسه از این باغ رو به سوی تو دارد
در تیررس است، گرچه از ما دور است
این مشت فقط منتظر دستور است