همین که بهتری الحمدلله
جدا از بستری، الحمدلله
از سمت مدینه خبر آورد نسیمی
تا مژده دهد آمده مولود عظیمی
پس از قرنها فاصله تا علی
نشستهست در خانه تنها، علی
ای خاک ره تو خطّۀ خاک
پاکی ز تو دیده عالم پاک
کسی محبت خود یا که برملا نکند
و یا به طعنه و دشنام اعتنا نکند
چشمۀ خور در فلک چارمین
سوخت ز داغ دل امّالبنین
منظومهٔ دهر، نامرتب شده بود
هم روز رسیده بود هم شب شده بود
خانههای آن کسانی میخورد در، بیشتر
که به سائل میدهند از هرچه بهتر بیشتر
گر سوى ملک عدم باز بیابى راهى
شاید از سرّ وجودت بدهند آگاهى
دختر فکر بکر من، غنچۀ لب چو وا کند
از نمکین کلامِ خود حقِ نمک ادا کند