بایست، کوه صلابت میان دورانها!
نترس، سرو رشید از خروش طوفانها!
خوشا سری که سرِ دار آبرومند است
به پای مرگ چنین سجدهای خوشایند است
کسی که جان عزیزش، عزیز، پیشِ خداست
به جان هرچه عزیز است، سیدالشهداست
تو را به جان عزیزت قسم بیا برویم
بیا و در گذر این وقت شب کجا برویم؟