سجادۀ سبز من چمنزاران است
اشکم به زلالی همین باران است
مه و خورشید تابیدهست در دست
و صد دریا زلالی هست در دست
تا چند اسیر رنگ و بو خواهی شد؟
چند از پی هر زشت و نکو خواهی شد؟
در این حریم هر که بیاید غریب نیست
هرکس که دلشکسته بُوَد بینصیب نیست
آورده است بوی تو را کاروان به شام
پیچیده عطر واعطشای تو در مشام
کسی مانند تو شبها به قبرستان نمیآید
بدون چتر، تنها، موقع باران نمیآید
عصمت بخشیده نام او دختر را
زینت بخشیده شأن او همسر را
معنای شکوهِ در قیام است حبیب
پا منبری چند امام است حبیب