شدهست خیره به جاده دو چشم تار مدینه
به پیشوازی تنهاترین سوار مدینه
آهن شدهایم و دلمان سنگ شده
دلسنگی ما بی تو هماهنگ شده
این اشکهای داغ را ساده نبینید
بَر دادن این باغ را ساده نبینید
بیا که عزم به رفتن کنیم اگر مَردیم
بیا دوباره به شبهای کوفه برگردیم
شراره میکشدم آتش از قلم در دست
بگو چگونه توان برد سوی دفتر دست؟