یک روز شبیه ابرها گریانم
یک روز چنان شکوفهها خندانم
دیشب میان پنجرهها صحبت تو بود
حرف از دل غریب من و غیبت تو بود
هرچند که رفتن تو غم داشت، عزیز!
در سینۀ تو عشق، حرم داشت عزیز
وقت وداع فصل بهاران بگو حسین
در لحظههای بارش باران بگو حسین
شَمَمتُ ریحَکَ مِن مرقدِک، فَجَنَّ مشامی
به کاظمین رسیدم برای عرض سلامی
چشمم به هیچ پنجره رغبت نمیکند
جز با ضریح پاک تو صحبت نمیکند
این پرچمی که در همه عالم سرآمد است
از انقلاب کاوۀ آهنگر آمدهست