به رگبارِ ستم بستند، در باغِ حرم «دین» را
به خون خویش آغشتند چندین مرغ آمین را
یاد تو گرفته قلبها را در بر
ماییم و درود بر تو ای پیغمبر
بین غم آسمان و حسرت صحرا
ماه دمیدهست و رود غرق تماشا
بحث روز است صحبت از غم تو
سرخ مانده هنوز پرچم تو
ای کاش مردم از تو حاجت میگرفتند
از حالت چشمت بشارت میگرفتند
بازآمدهای به خویشتن میطلبم
سیرآمدهای ز ملک تن میطلبم
اجازه هست کنار حرم قدم بزنم
برای شعر سرودن کمی قلم بزنم
تا بر شد از نیام فلق، برق خنجرش
برچید شب ز دشت و دمن تیره چادرش
دیدی که چگونه من شهید تو شدم
هنگام نماز، رو سفید تو شدم
خودآگهان که ز خون گلو، وضو کردند
حیات را، ز دم تیغ جستجو کردند
ای ز دیدار رخت جان پیمبر روشن
دیدۀ حقنگر ساقی کوثر روشن
ای چشمههای نور تو روشنگر دلم
ای دست آسمانی تو بر سر دلم
خزان نبیند بهار عمری که چون تو سروی به خانه دارد
غمین نگردد دلی که آن دل طراوتی جاودانه دارد
کیست امشب حلقه بر در میزند
میهمانی، آشنایی، محرمی؟