باید برای درک حضورش دعا کنیم
خود را از این جهان خیالی جدا کنیم
انگار که این فاصلهها کم شدنی نیست
میخواهم از این غم نسرایم، شدنی نیست
ما خانه ز غیر دوست پیراستهایم
از یُمن غدیر محفل آراستهایم
شادی ندارد آنکه ندارد به دل غمی
آن را که نیست عالم غم، نیست عالمی
تا آسمانت را کمی در بر بگیرد
یک شهر باید عشق را از سر بگیرد
هجده بهار رفت زمین شرمسار توست
آری زمین که هستی او وامدار توست
هوای بام تو داریم ما هواییها
خوشا به حال شب و روز سامراییها
تا چند عمر در هوس و آرزو رود
ای کاش این نفس که بر آمد فرو رود