ما منتظران همیشه مشغول دعا
هستیم شبانهروز در ذکر و ثنا
آهن شدهایم و دلمان سنگ شده
دلسنگی ما بی تو هماهنگ شده
صبحت به تن عاطفه جان خواهد داد
زیبایی عشق را نشان خواهد داد
به روز مرگ چو تابوت من روان باشد
گمان مبر که مرا دردِ این جهان باشد
طنین «آیۀ تطهیر» در صدایش بود
مدینه تشنۀ تکرار ربّنایش بود
آن کس که تو را شناخت جان را چه کند؟
فرزند و عیال و خانمان را چه کند؟
ای خدا این وصل را هجران مکن
سرخوشان وصل را نالان مکن...
ای خفته شب تیره هنگام دعا آمد
وی نفس جفا پیشه هنگام وفا آمد
اینگونه که با عشق رفاقت دارد
هر لحظه لیاقت شهادت دارد
روزها فكر من این است و همه شب سخنم
كه چرا غافل از احوال دل خویشتنم