در محضر عشق امتحان میدادی
گویی که به خاک، آسمان میدادی
برخیز سحر ناله و آهی میکن
استغفاری ز هر گناهی میکن
تا نیست نگردی، رهِ هستت ندهند
این مرتبه با همتِ پستت ندهند
حاجی به طواف کعبه اندر تک و پوست
وَز سعی و طواف هرچه کردهست، نکوست
بیمار کربلا، به تن از تب، توان نداشت
تاب تن از کجا، که توان بر فغان نداشت
نور فلک از جبین تابندۀ اوست
سرداریِ کائنات زیبندۀ اوست
دل اگر تنگ و جان اگر خستهست
گاه گاهی اگر پریشانیم
الهی الهی، به حقّ پیمبر
الهی الهی، به ساقی کوثر