بیان وصف تو در واژهها نمیگنجد
چرا که خواهر صبری و دختر نوری
در سکوتی لبالب از فریاد گوشه چشمی به آسمان دارد
یک بغل بغض و تاول و ترکش، یک بغل بغض بیکران دارد
برخیز سحر ناله و آهی میکن
استغفاری ز هر گناهی میکن
تا نیست نگردی، رهِ هستت ندهند
این مرتبه با همتِ پستت ندهند
حاجی به طواف کعبه اندر تک و پوست
وَز سعی و طواف هرچه کردهست، نکوست
آتشفشان زخم منم، داغ دیدهام
خاکسترم، بهار به آتش کشیدهام
نور فلک از جبین تابندۀ اوست
سرداریِ کائنات زیبندۀ اوست
اینان که به شوق تو بهراه افتادند
دلسوختگان صحن گوهرشادند
الهی الهی، به حقّ پیمبر
الهی الهی، به ساقی کوثر