عالمى سوخته از آتش آهِ من و توست
این در سوخته تا حشر گواهِ من و توست
همواره نبرد حق و باطل برپاست
هر روز برای مسلمین عاشوراست
در آتشی از آب و عطش سوخت تنت را
در دشت رها کرد تن بیکفنت را
تا چند از این داغ لبالب باشیم
در آتشِ آه و حسرت و تب باشیم
مسیح، خوانده مرا، وقت امتحان من است
زمان، زمانِ رجزخوانی جوان من است
خورشید به خون نشستهام، آه! رسید
آهِ منِ دلشکسته تا ماه رسید
اینجا گرفتهست مردی بر روی دست آسمان را
مردی که در قبضهٔ خود دارد تمام جهان را
در روايات ناب معصومين، در احادیث نغز اهل ولا
شرح نورانی مفاخرهایست، آیه آیه تمام نور هدی
این قلبِ به خون تپیده را دریابید
این جانِ به لب رسیده را دریابید
در راه امام حق علمداری کن
ای پیرو مرتضی علی! کاری کن
در بين ملائک از تو نام آوردهست
نام از تو شکوه ناتمام آوردهست
ماه عشق است ماه عشّاق است
ماه دلهای مست و مشتاق است
در ساحل جود خدا باران گرفته
باران نور و رحمت و احسان گرفته
وقت است که از چهرۀ خود پرده گشایی
«تا با تو بگویم غم شبهای جدایی»
سیلاب میشویم و به دریا نمیرسیم
پرواز میکنیم و به بالا نمیرسیم
ای روح زلال! نور کوثر داری
تو عطر گل یاس پیمبر داری
غم با نگاه خیس تو معنا گرفته
یک موج از اشک تو را دریا گرفته
با نور استجابت و ایمان عجین شدی
وقتی که با ولی خدا همنشین شدی