رخصت بده از داغ شقایق بنویسم
از بغض گلوگیر دقایق بنویسم
در محضر عشق امتحان میدادی
گویی که به خاک، آسمان میدادی
یا ازلیَّ الظُّهور، یا ابدیَّ الخفا
نورُک فوقَ النَّظر، حُسنُک فوقَ الثنا
ما طائر قدسیم، نوا را نشناسیم
مرغ ملکوتیم، هوا را نشناسیم
سرت بر نیزه خواهد رفت در اوج پریشانی
عروجت را گواهی میدهد این سِیْر عرفانی