حتی اگر که تیغ ببارد، در بیعت امام حسینیم
ما جرأت زهیر و حبیبیم، ما غیرت امام حسینیم
به سویت آمدهام جذبهای نهان با من
چه کردهای مگر ای شور ناگهان! با من؟
گفتند به من که از سفر میآیی
من منتظرم، بگو اگر میآیی
بهار و باغ و باران با تو هستند
شکوه و شوق و ایمان با تو هستند
«پدر» چه درد مگویی! «پدر» چه آه بلندی!
نمیشود که پدر باشی و همیشه بخندی
کوچههامان پر از سیاهی بود
شهر را از عزا درآوردند
دلش میخواست تا قرآن بخواند
دلش میخواست تا دنیا بداند
النّمِر باقر النّمِر برخیز
باز هم خطبۀ جهاد بخوان
حی علی الفلاح که گل کرده بعثتش
باید نماز بست نمازی به قامتش
