گفتند به من که از سفر میآیی
من منتظرم، بگو اگر میآیی
آواز حزین باد، پیغمبر کیست؟
خورشید، چنین سرخ، روایتگر کیست؟
بودهست پذیرای غمت آغوشم
از نام تو سرشار، لبالب، گوشم
کوچههامان پر از سیاهی بود
شهر را از عزا درآوردند
دریاب من، این خستۀ بیحاصل را
این از بد و خوب خویشتن غافل را
کاش در باران سنگ فتنه بر دیوار و در
سینۀ آیینه را میشد سپر دیوار و در
به رغم سیلی امواج، صخرهوار بایست
در این مقابله چون کوه استوار بایست!
حی علی الفلاح که گل کرده بعثتش
باید نماز بست نمازی به قامتش