حتی اگر که تیغ ببارد، در بیعت امام حسینیم
ما جرأت زهیر و حبیبیم، ما غیرت امام حسینیم
به سویت آمدهام جذبهای نهان با من
چه کردهای مگر ای شور ناگهان! با من؟
«پدر» چه درد مگویی! «پدر» چه آه بلندی!
نمیشود که پدر باشی و همیشه بخندی
دریای عطش، لبان پر گوهر تو
گلزخم هزار خنجر و حنجر تو
به صحرا بنگرم، صحرا تو بینم
به دریا بنگرم، دریا تو بینم
دلا غافل ز سبحانی، چه حاصل؟
مطیع نفس و شیطانی، چه حاصل؟
خدایا! داد از این دل، داد از این دل
که یکدم مو نگشتُم شاد از این دل
باید از فقدان گل خونجوش بود
در فراق یاس مشكیپوش بود
النّمِر باقر النّمِر برخیز
باز هم خطبۀ جهاد بخوان
تا لوح فلق، نقش به نام تو گرفت
خورشید، فروغ از پیام تو گرفت