تو را کشتند آنها که کلامت را نفهمیدند
خودت سیرابشان کردی مرامت را نفهمیدند
گفتیم وقت شادی و وقت عزا، حسین
تنها دلیل گریه و لبخند ما حسین
دریای عطش، لبان پر گوهر تو
گلزخم هزار خنجر و حنجر تو
کیسههای نان و خرما خواب راحت میکنند
دستهای پینهدارش استراحت میکنند
ندیدم چون محبتهای مادر
فدای شأن بیهمتای مادر
تا لوح فلق، نقش به نام تو گرفت
خورشید، فروغ از پیام تو گرفت