سلام روح بلندِ گذشته از کم دنیا!
تو ای مسافر بدرود گفته با غم دنیا
گرچه تا غارت این باغ نماندهست بسی
بوی گل میرسد از خیمۀ خاموش کسی
تو را در کجا، در کجا دیده بودم؟
تو را شاید آن دورها دیده بودم...
افزون ز تصور است شیداییِ من
این حال خوش و غم و شکیبایی من
میخواست که او برهنهپا برگردد
شرمنده، شکسته، بیصدا برگردد