هرچند که رفتن تو غم داشت، عزیز!
در سینۀ تو عشق، حرم داشت عزیز
هر دم از دامن ره، نوسفری میآمد
ولی این بار دگرگون خبری میآمد
دشمن که به حنجر تو خنجر بگذاشت
خاموش، طنین نای تو میپنداشت
من غم و مهر حسین با شیر از مادر گرفتم
روز اول کآمدم دستور تا آخر گرفتم
هر چند قدش خمیده، امّا برپاست
چندیست نیارمیده، امّا برپاست