تماشا کن تکان شانهها را
حکایت کن غم پروانهها را
شنیده بود شهادت طنین گامت را
چه خوب داد خدا پاسخ سلامت را
سبزپوشا با خودت بخت سپید آوردهای
گل به گل هر جا بهاری نو پدید آوردهای
آوای نسیم و باد و باران
آهنگ قشنگ آبشاران
کاش تا لحظۀ مردن به دلم غم باشد
محفل اشک برای تو فراهم باشد
سال جدید زیر همین گنبد کبود
آغاز شد حکایتمان با یکی نبود
مشتاق و دلسپرده و ناآرام
زین کرد سوی حادثه مَرکب را
در سینه اگرچه التهابی داری
برخیز برو! که بخت نابی داری
خم کرد پشت زمین را، ناگاه داغ گرانت!
هفت آسمان گریه کردند، بر تربت بینشانت!
آقا سلام بر تو و شام غریب تو
آقا سلام بر دل غربت نصیب تو
سلام ای بادها سرگشتهٔ زلف پریشانت
درود ای رودها در حسرت لبهای عطشانت