مه و خورشید تابیدهست در دست
و صد دریا زلالی هست در دست
كوی امید و كعبۀ احرار، كربلاست
معراج عشق و مطلع انوار، كربلاست
ای سفیر صبح! نور از لامکان آوردهای
بر حصار شب دمی آتشفشان آوردهای
کسی مانند تو شبها به قبرستان نمیآید
بدون چتر، تنها، موقع باران نمیآید
کنار دل و دست و دریا، اباالفضل
تو را دیدهام بارها، یا اباالفضل
عصمت بخشیده نام او دختر را
زینت بخشیده شأن او همسر را
معنای شکوهِ در قیام است حبیب
پا منبری چند امام است حبیب
ای تا به قیامت علم فتح تو قائم
سلطان دو عالم، علی موسی کاظم
جاده و اسب مهیاست بیا تا برویم
کربلا منتظر ماست بیا تا برویم