پیِ خورشید، شب تا صبح، در سوزِ مِه و باران
به گریه تاختیم از غرب تا شرق ارسباران
ما منتظران همیشه مشغول دعا
هستیم شبانهروز در ذکر و ثنا
چه جای شکوه که با آسمان قرار ندارم
شکسته قفلِ قفس، جرأت فرار ندارم
خدا در شورِ بزمش، از عسل پر کرد جامت را
که شیرینتر کند در لحظههای تشنه کامت را
در راه تو مَردُمَت همه پر جَنَماند
در مکتب عشق یکبهیک همقسماند
سکوت سرمهای سد میکند راه صدایم را
بخوان از چشمهایم قطرهقطره حرفهایم را
اینگونه که با عشق رفاقت دارد
هر لحظه لیاقت شهادت دارد
هرگز نه معطل پر پروازند
نه چشم به راه فرصت اعجازند
ای شوق پابرهنه که نامت مسافر است
این تاول است در کف پا یا جواهر است
