به شهر کوفه غریبم من و پناه ندارم
به غیر دربهدریها پناهگاه ندارم
رود از جناب دریا فرمان گرفته است
یعنی دوباره راه بیابان گرفته است
لطفی که کرده است خجل بارها مرا
بردهست تا دیار گرفتارها مرا
به صحرا بنگرم، صحرا تو بینم
به دریا بنگرم، دریا تو بینم
دلا غافل ز سبحانی، چه حاصل؟
مطیع نفس و شیطانی، چه حاصل؟
خدایا! داد از این دل، داد از این دل
که یکدم مو نگشتُم شاد از این دل
تا یوسف اشکم سَرِ بازار نیاید
کالای مرا هیچ خریدار نیاید