امشب شکوه عشق جهانگیر می‌شود
روح لطیف عاطفه تصویر می‌شود
هان این نفس شمرده را قطع کنید
آری سر دل‌سپرده را قطع کنید
با کلامُ اللهِ ناطق هم‌کلام!
ای سکینه! بر کراماتت سلام!
ای مرهم زخم دل و غم‌خوار پدر!
هم غم‌خور مادری و هم یار پدر
تفسیر او به دست قلم نامیسّر است
در شأن او غزل ننویسیم بهتر است
رسانده‌ام به حضور تو قلب عاشق را
دل رها شده از محنت خلایق را
اگر خدا به زمین مدینه جان می‌داد
و یا به آن در و دیوارها دهان می‌داد
ماهی که یادگار ز پنج آفتاب بود
بر چهره‌اش ز عصمت و عفت نقاب بود
ماه مولا شد حدیث طیر را با ما بخوان
در ولایش آشنا و غیر را با ما بخوان
در ساحل جود خدا باران گرفته
باران نور و رحمت و احسان گرفته
سیلاب می‌شویم و به دریا نمی‌رسیم
پرواز می‌کنیم و به بالا نمی‌رسیم
سلام فاطمه، ای جلوۀ شکیبایی
که نور حُسن تو جان می‌دهد به زیبایی
