اهل ولا چو روی به سوی خدا کنند
اول به جان گمشدۀ خود دعا کنند
ما منتظران همیشه مشغول دعا
هستیم شبانه‌روز در ذکر و ثنا
غرقۀ شک! غرق باور شو که چندان دیر نیست
در شط باور شناور شو، که چندان دیر نیست
امشب تمام مُلک و مَلک در ترنم است
چون موسم دمیدن خورشید هفتم است
برخاستم از خواب اما باورم نیست
هم‌سنگرم! هم‌سنگرم! هم‌سنگرم! نیست
ای به بقیع آمده! هشیار باش
خفته چرا چشم تو؟ بیدار باش
خبر این بود که یک سرو رشید آوردند
استخوان‌های تو را در شب عید آوردند
این‌گونه که با عشق رفاقت دارد
هر لحظه لیاقت شهادت دارد
اینجا فروغ عشق و صفا موج می‌زند
نور خدا به صحن و سرا، موج می‌زند
ما حلقه اگر بر در مقصود زدیم
از بندگی حضرت معبود زدیم
من به پابوسی تو آمده‌ام
شهر گلدسته‌های رنگارنگ
ای کوی تو، کعبۀ خلایق
طالع ز رخ تو، صبح صادق
ای نقطهٔ عطف آفرینش
روح ادب و روان بینش
بلبل چو یاد می‌کند از آشیانه‌اش
خون می‌چکد ز زمزمۀ عاشقانه‌اش
ساز غم گر ترانهای می‌داشت
آتش دل، زبانهای می‌داشت
