پس تو هم مثل همسرت بودی؟!
دستبسته، شکسته، زندهبهگور
قصد کجا کرده یل بوتراب؟
خُود و سپر بسته چرا آفتاب؟
وانهادهست به میدان بدنش را این بار
همره خویش نبردهست تنش را این بار
بر آستان درِ او، کسی که راهش هست
قبول و منزلت آفتاب و ماهش هست
سرم خزینۀ خوف است و دل سفینۀ بیم
ز کردۀ خود و اندیشۀ عذاب الیم
راه گم کردم، چه باشد گر بهراه آری مرا؟
رحمتی بر من کنی و در پناه آری مرا؟
شعری به رسم هدیه... سلامی به رسم یاد
روز تولد تو سپردم به دست باد
پیغمبر درد بود و همدرد نداشت
از کوفه بهجز خاطرهای سرد نداشت