پس تو هم مثل همسرت بودی؟!
دستبسته، شکسته، زندهبهگور
قصد کجا کرده یل بوتراب؟
خُود و سپر بسته چرا آفتاب؟
وانهادهست به میدان بدنش را این بار
همره خویش نبردهست تنش را این بار
بر سر درِ آسمانیِ این خانه
دیدم مَلَکی نشسته چون پروانه
شعری به رسم هدیه... سلامی به رسم یاد
روز تولد تو سپردم به دست باد
هر گاه که یاس خانه را میبویم
از شعر نشان مرقدت میجویم
پیغمبر درد بود و همدرد نداشت
از کوفه بهجز خاطرهای سرد نداشت
تا گل به نسیم راه در میآید
از خاک بوی گیاه در میآید