پس تو هم مثل همسرت بودی؟!
دست‌بسته، شکسته، زنده‌به‌گور
چون کوفه که چهره‌ای پر از غم دارد
این سینه، دلی شکسته را کم دارد
یک کوه رشید داده‌ام ای مردم!
یک باغ امید داده‌ام ای مردم!
خوش باد دوباره یادی از جنگ شده‌ست
دریاچۀ خاطرات خون‌رنگ شده‌ست
زندگی جاری‌ست
در سرود رودها شوق طلب زنده‌ست
شعری به رسم هدیه... سلامی به رسم یاد
روز تولد تو سپردم به دست باد
باز از بام جهان بانگ اذان لبریز است
مثنوی بار دگر از هیجان لبریز است
چون آينه، چشم خود گشودن بد نيست
گرد از دل بيچاره زدودن بد نيست
