چون آسمان کند کمر کینه استوار
کشتی نوح بشکند از موجۀ بحار
میخواستم بیای با گلای انار
برات کوچهها رو چراغون کنم
چه رازی از دل پاکت شنیدند؟
درون روح بیتابت چه دیدند؟
بار بربندید آهنگ سفر دارد حسین
نیّت رفتن در آغوش خطر دارد حسین
سلام ای طبیب طبیبان سلام
سلام ای غریب غریبان سلام
کربلا را میسرود اینبار روی نیزهها
با دو صد ایهام معنیدار، روی نیزهها
برپا شدهست در دل من خیمهٔ غمی
جانم! چه نوحه و چه عزا و چه ماتمی!
شروع نامهام نامی کریم است
که بسمالله الرحمن الرحیم است
دور تا دور حوض خانهٔ ما
پوکههای گلوله گل دادهست
قیامت غم تو کمتر از قیامت نیست
در این بلا، منِ غمدیده را سلامت نیست
چکیدۀ گل رخسار مصطفی زهراست
عصارۀ نفحات خوش خدا زهراست
جاری استغاثهها ای اشک!
وقت بر گونهها رها شدن است
سلام ما به حسین و سفیر عطشانش
که در اطاعت جانان، گذشت از جانش
دگر چه باغ و درختی بهار اگر برود
چه بهره از دل دیوانه یار اگر برود