گل کرده در ردیف غزلهای ما حسین
شوری غریب داده به این بیتها حسین
میخواستم بیای با گلای انار
برات کوچهها رو چراغون کنم
او خستهترین پرندهها را
در گرمی ظهر سایه میداد
بار بربندید آهنگ سفر دارد حسین
نیّت رفتن در آغوش خطر دارد حسین
سلام ای طبیب طبیبان سلام
سلام ای غریب غریبان سلام
الهی سینهای ده آتش افروز
در آن سینه دلی، وآن دل همه سوز
به نام چاشنیبخش زبانها
حلاوتسنج معنی در بیانها...
برپا شدهست در دل من خیمهٔ غمی
جانم! چه نوحه و چه عزا و چه ماتمی!
دور تا دور حوض خانهٔ ما
پوکههای گلوله گل دادهست
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
چکیدۀ گل رخسار مصطفی زهراست
عصارۀ نفحات خوش خدا زهراست
شب در سکوت کوچه بسی راه رفته بود
امواج مد واقعه تا ماه رفته بود