دین را حرمیست در خراسان
دشوار تو را به محشر آسان
تو همچون غنچههای چیده بودی
که در پرپر شدن خندیده بودی
زندگی جاریست
در سرود رودها شوق طلب زندهست
باز از بام جهان بانگ اذان لبریز است
مثنوی بار دگر از هیجان لبریز است
تا داشتهام فقط تو را داشتهام
با نام تو قد و قامت افراشتهام