به همین زودی از این دشت سپیدار بروید
یا لثارات حسین از لب نیزار بروید
سلمان! تو نیستی و ابوذر نمانده است
عمار نیست، مالک اشتر نمانده است
با خودش میبرد این قافله را سر به کجاها
و به دنبال خودش این همه لشکر به کجاها
خواهرش بر سینه و بر سر زنان
رفت تا گیرد برادر را عنان
تن خاكی چه تصور ز دل و جان دارد؟
مگر این راه پر از حادثه پایان دارد؟
هر سو شعاع گنبد ماه تمام توست
در کوه و در درخت، شکوه قیام توست
سلام! ای سلام خدا بر سلامت!
درود! ای کلام الهی، کلامت!
آن شب میان هالهای از ابر و دود رفت
روشنترین ستارهٔ صبح وجود رفت