آرامشی به وسعت صحراست مادرم
اصلاً گمان کنم خودِ دریاست مادرم
درختان را دوست میدارم
که به احترام تو قیام کردهاند
«بشنو از نی چون حکایت میکند»
شیعه را در خون روایت میکند
چو موج از سفر ماهتاب میآید
از آب و آینه و آفتاب میآید
تا داشتهام فقط تو را داشتهام
با نام تو قد و قامت افراشتهام