دل جام بلی ز روی میل از تو گرفت
تأثیر، ستارهٔ سهیل از تو گرفت
جبریل گل تبسّم آورد از عرش
راهی غدیر شد خُم آورد از عرش
آخر ای مردم! ما هم عتباتی داریم
کربلایی داریم، آب فراتی داریم
دل در صدف مهر علی، دل باشد
جان‌ها به ولایش متمایل باشد
تنها نه خلیل را مدد کرد بسی
شد هم‌نفس مسیح در هر نفسی
برخاست، که عزم و استواری این است
بنشست، که صبر و بردباری این است
به تمنای طلوع تو جهان، چشم به راه
به امید قدمت، کون و مکان چشم به راه
علی که بی گل رویش، جهان قوام نداشت
بدون پرتو او، روشنی دوام نداشت
