غریبِ در وطن، میسوخت آن شب
درون خویشتن، میسوخت آن شب
سر تا به قدم آینۀ حسن خدایی
کارش ز همه خلق جهان عقدهگشایی
ای آنکه غمت وقف دلِ یاران شد
بر سینه نشست و از وفاداران شد
ای در تو عیانها ونهانها همه هیچ
پندار یقینها و گمانها همه هیچ
ای همه جا یار رسولِ خدا
محرم اسرار رسولِ خدا
مجنون تو کوه را ز صحرا نشناخت
دیوانۀ عشق تو سر از پا نشناخت
همیشه خاکی صحن غریبها بد نیست
بقیع، پنجره دارد اگرچه مشهد نیست
ای آنکه دوای دردمندان دانی
راز دل زار مستمندان دانی
ای سرّ تو در سینۀ هر محرم راز
پیوسته درِ رحمت تو بر همه باز
بازآ بازآ هر آنچه هستی بازآ
گر کافر و گبر و بتپرستی بازآ