آه از دمی که در حرم عترت خلیل
برخاست از درای شتر بانگِ الرّحیل
تا برویم ریشهای چون تاک میخواهم که هست
نور میخواهم که هستی خاک میخواهم که هست
از هالۀ انتظار، خواهد آمد
بر خورشیدی سوار خواهد آمد
هرچند نفس نمانده تا برگردیم
با این دل منتظر، کجا برگردیم؟
عالمى سوخته از آتش آهِ من و توست
این در سوخته تا حشر گواهِ من و توست
خواست لختی شکسته بنویسد
به خودش گفت با چه ترکیبی