دل و جانم فدای حضرت دوست
نی، فدای گدای حضرت دوست
ماییم ز قید هر دو عالم رَسته
جز عشق تو بر جمله درِ دل بسته
در راه تو مَردُمَت همه پر جَنَماند
در مکتب عشق یکبهیک همقسماند
رساندهام به حضور تو قلب عاشق را
دل رها شده از محنت خلایق را
هرگز نه معطل پر پروازند
نه چشم به راه فرصت اعجازند
در ساحل جود خدا باران گرفته
باران نور و رحمت و احسان گرفته
سیلاب میشویم و به دریا نمیرسیم
پرواز میکنیم و به بالا نمیرسیم