ای لحظهبهلحظه در تماشای همه
دیروزی و امروزی و فردای همه
ای کاش مرا گلایه از بخت نبود
یک لحظه خیالم از خودم تخت نبود
ای حرمت قبلۀ مراد قبایل!
وی که بوَد قبله هم به سوی تو مایل
یک بار رسید و بار دیگر نرسید
پرواز چنین به بام باور نرسید
اگرچه باغِ پر از لالۀ تو پرپر شد
زمین برای همیشه، شهیدپرور شد
قرآن که کلام وحده الا هوست
آرامش جان، شفای دلها، در اوست
چشم همه چشمههای جوشان به خداست
باران، اثر نگاه دهقان به خداست
گل بر من و جوانى من گریه مىکند
بلبل به همزبانى من گریه مىکند
با هر نفسم به یاد او افتادم
دنیا همه رفت و او نرفت از یادم