دل و جانم فدای حضرت دوست
نی، فدای گدای حضرت دوست
ماییم ز قید هر دو عالم رَسته
جز عشق تو بر جمله درِ دل بسته
در راه تو مَردُمَت همه پر جَنَماند
در مکتب عشق یکبهیک همقسماند
تو قلّهنشین بام خوبیهایی
تنها نه نشان که نام خوبیهایی
هرگز نه معطل پر پروازند
نه چشم به راه فرصت اعجازند
فریاد اگرچه در تو پنهان بودهست
خورشید تکلّمت فروزان بودهست