توفان خون ز چشم جهان جوش میزند
بر چرخ، نخل ماتمیان دوش میزند!
آرامشی به وسعت صحراست مادرم
اصلاً گمان کنم خودِ دریاست مادرم
دل آزاده با خدا باشد
ذکر، نسیان ماسوا باشد
خدایا به جاه خداوندیات
که بخشی مقام رضامندیات
«بشنو از نی چون حکایت میکند»
شیعه را در خون روایت میکند
خداوندا در این دیرینه منزل
دری نشناختم غیر از در دل
از رفتن دل نیست خبر اهل وفا را
آن کس که تو را دید نداند سر و پا را
تا داشتهام فقط تو را داشتهام
با نام تو قد و قامت افراشتهام
خدایا دلی ده حقیقتشناس
زبانی سزاوار حمد و سپاس