خواهرش بر سینه و بر سر زنان
رفت تا گیرد برادر را عنان
میگریم از غمی که فزونتر ز عالَم است
گر نعره برکشم ز گلوی فلک، کم است
این جاده که بیعبور باقی مانده
راهیست که سمت نور باقی مانده
یک دفتر خون، شهادتین آوردند
از خندق و خیبر و حنین آوردند
از غم دوست در این میکده فریاد کشم
دادرس نیست که در هجر رخش داد کشم