ای دل‌نگران که چشم‌هایت بر در...
شرمنده که امروز به یادت کمتر...
در سکوتی لبالب از فریاد گوشه چشمی به آسمان دارد
یک بغل بغض و تاول و ترکش، یک بغل بغض بی‌کران دارد
با دشمن خویشیم شب و روز به جنگ
او با دم تیغ آمده، ما با دل تنگ
شب، شبِ اشک و تماشاست اگر بگذارند
لحظه‌ها با تو چه زیباست اگر بگذارند
باران ندارد ابرهای آسمانش
باران نه اما چشم‌های مهربانش...
برخیز که راه رفته را برگردیم
با عشق به آغوش خدا برگردیم
